31 January 2008

ပင္ကိုယ္ဗီဇ၀ါသနာ ႏွင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာ

ခုတေလာ ေက်ာင္းစာေတြကပိေနလို႔ အသစ္မတင္ျဖစ္တာၾကာျပီ ။ စာေမးပြဲေတြလည္း ဆက္တိုက္ေနာက္ျပီး Projects ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေတာထြက္ရမယ့္ကိန္းေပါက္ မတတ္ကို စိတ္မအားခဲ့ပါဘူး ။ ခုတေလာမွာ ရလာတဲ့ ခံစားခ်က္၀တၳဳတို ေလးတစ္ပုဒ္တင္ထား ပါတယ္ ။ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ခံစားျပီးေရး ထားတာပါ ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘ၀မွာ ၀ါသနာ ၊ ဘ၀အာမခံခ်က္ ၊ မိဘရဲ႕တြန္းအားၾကားမွာ ေတြေ၀တဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ ေပါက္ကြဲမႈ တစ္ခုပဲဆိုပါေတာ့ ။

ေတြေ၀သူ

(၁)

နားမလည္လိုတဲ့ စကားလံုးေတြ ၊ သိပ္မရင္းႏွီးတဲ့ ဆက္သြယ္မႈ နည္းစနစ္ေတြ ၊ စက္ပစၥည္းလည္ပတ္သံေတြကို ေလ့လာရ ၾကားရတာ သူ႕အတြက္သိပ္ကို ညည္းေငြ႕စရာပါ ။ သည္ဟာေတြ အားလံုးဟာ သူ႕အတြက္ေတာ့ တာ၀န္သက္သက္အေနႏွင့္သာ ၾကားနာေနရတာ ၊ ေျပာေနရတာ ၊ က်က္မွတ္ေနရတာမဟုတ္လား ။ တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကဗ်ာေတြ ၊ ပန္းခ်ီကားေတြ ၊ သီခ်င္းေတြ ၊ ရုပ္ရွင္ေတြ ၾကားမွာက်င္လည္ရင္း စာေရးဆရာေတြ ဖန္တီးတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ၊ ဒါရိုက္တာေတြ ရဲ့ သရုပ္မွန္ အထိန္းခ်ဳပ္ခံ ဇာတ္ေကာင္ေတြ ၊ ဂီတဖန္တီးရွင္ေတြရဲ့ ကြန္႔ျမဴးဥာဏ္မွ ပြင့္အန္ထြက္လာတဲ့ ရင္ခုန္သံမ်ိဳးစံု ကို ႏွလံုးသားနဲ႕ ခံစားရင္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္အရြယ္ေရာက္ရင္ ရင္ခုန္သံအရင္ခံ ထုတ္ကုန္ေတြကို ဖန္တီးမယ္လို႕ သူသိပ္ကို စိတ္ကူးယဥ္ထားခဲ့တာ ။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ. …… သည္အေၾကာင္းေတြ ၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြဟာ ေ၀၀ါးလြန္းေနခဲ့ျပီ ။

တစ္ကယ္ေတာ့ သူေနခဲ့ရတဲ့ အဆင့္အတန္း ပါတ္၀န္းက်င္ ၊ အခုေရာက္ေနရတဲ့ အဆင့္အတန္း ပညာအရည္အခ်င္း အားလံုးဟာ သာမန္ဆိုရင္ေတာ့ အားရေလာက္စရာပါ ။ အဆင့္မီ ပညာေရးတစ္ခု ၊ ခိုင္မာေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့ အနာဂါတ္လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု .. စတဲ့ သာမန္ထက္ျမက္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အားလံုးလိုလိုဟာ သူ႕အတြက္ျပည့္စံုပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြအားလံုးကို တာ၀န္တစ္ခုထမ္းရြက္ ရသလို သေဘာထားတဲ့သူ႔အတြက္ေတာ့ အားလံုးဟာ အလိုမက်စရာျဖစ္ေနပါတယ္ ။ သူမႏွစ္သက္ တဲ့ ေနာက္ျပီး ခါးသီးမုန္းတီးသြားရေလာက္ေအာင္ အဓိပၸာယ္ ရွာမရတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကို ေလ႔လာရင္း ၊ မိဘေတြ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အဆင့္တစ္ခု ရေအာင္ တာ၀န္တစ္ရပ္ အေနနဲ႔ ၾကိဳးစားရင္း သိပ္ကို စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့ေကာင္လို႔ သတ္မွတ္ခံရတဲ့ ခပ္ပိန္ပိန္လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့သူ႕ဆီက ၾကားရတတ္တာကေတာ့ `မေပ်ာ္ဘူး ၊ သိပ္စိတ္ညစ္တယ္´ တဲ့ေလ ။

(၂)

ေလာကမွာ ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္မႈ တစ္ခုနဲ႔ အနာဂတ္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာ ဆိုတဲ့ ညည္းသံဟာလည္း သူ႕ရဲ့လက္သံုးစကားတစ္ခုပါပဲ ။ လူဆိုတာ ကိုယ္က်ရာဘ၀မွာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ပါတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခု ကိုလည္းသူ႔ စာၾကည့္စားပြဲ ေရွ႕မွာ ကပ္ထားေပမယ့္ သူ႔ရင္ထဲမွာ မရွိေၾကာင္း သိပ္ထင္ရွားပါသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ၀ါသနာ၊ ခံစားခ်က္အတိုင္း ဦးစားေပး ဆံုးျဖတ္လိုတဲ့ သူ႔အက်င့္ ကို သူ႔အေတြ႔အၾကံဳေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ပိတ္ပင္တားဆီးခဲ့ၾကတယ္ ။

သူဒီႏိုင္ငံကိုလာဖို႔ ၊ ပညာသင္ဖို႔ ၾကိဳးစားရတုန္းကလည္း သူအတိုက္အခံျငင္း ခဲ့ပါေသးသည္ ။ Singapore ကို မသြားခင္ တစ္ပါတ္ေလာက္ အလိုအထိကို အတိုက္အခံျငင္းဆန္ ခဲ့တာ ။ ဒါေပမယ့္ သူၾကီးျပင္းခဲ့ ရတဲ့ပါတ္၀န္းက်င္ ၊ ေခတ္ စနစ္ အေျခအေနေတြၾကားထဲမွာ သူ႕ရဲ့ရင္တြင္းျဖစ္ ၀ါသနာကို ခ်ျပခဲ့ေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ၀ါသနာအတိုင္း စြန္႕စားဖို႕ေတြေ၀ခဲ့တာ ။ ေရွ႕ေရးအတြက္ အေျခမခိုင္တဲ့ ပညာေရးကို လိုအပ္စြာ ပူပန္က်တဲ့ သူ႔မိဘေတြကို ေတာ္လွန္ဖို႔မရဲ ခဲ့တာလည္းပါလိမ့္မည္ ။ ေနာက္သူ ကိုယ္တိုင္ကလည္းေတြေ၀တတ္ျပီး ကိုယ္ဘာကို တကယ္လိုခ်င္သလဲဆိုတာကို ေရေရရာရာလည္း မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ေပ ။ ေနာက္ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ရတယ္ဆိုျပီး ဂုဏ္ယူ အထင္ၾကီးခံခ်င္တတ္တဲ့ လူလတ္တန္းစားရဲ့ စိတ္ဓာတ္လည္းပါေပလိမ့္မည္ ။

“သြားစမ္းပါသားရယ္ ၊ စိတ္ကူးသိပ္ယဥ္တယ္ဆိုတာေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး ၊ လူ႕ဘ၀ဆိုတာ တကယ္ရင္ဆိုင္ရရင္ စား ၀တ္ ေန ေရးေျပလည္ဖို႔ အေရးၾကီးတယ္ ၊ အဲဒါအတြက္ အေျခခိုင္တဲ့ ပညာရပ္တစ္ခုလိုအပ္တယ္” ဆိုတဲ့ အေမ့ႏွစ္သိမ့္ စကား ။

“သိပ္မရူးနဲ႕ငါ့သား ၊ မင္းအခု စိတ္ကူးနဲ႔ရူးေနတာေတြကို တစ္ခ်ိန္က်ရင္ မင္းကိုယ္တိုင္ ရယ္ခ်င္လာမယ္ ၊ လက္ေတြ႔ဆန္စမ္းပါကြာ” ဆိုတဲ့ အေဖ့ဆံုးမစကား ။ ေနာက္ပါတ္၀င္းက်င သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အားက်မႈကို ရစ္မူးယင္း ေနာက္ေတာ့ေနသား က်သြားမွာပါ ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ဖိေတြးရင္း သူလာခဲ့ရတာ ။ အဲသည္တုန္းက သေဘာ မေပါက္ခဲ့တာ တစ္ခုရွိခဲ့သည္ ။ သူထင္သလိုအသက္္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ပညာရပ္တစ္ခုကို စိတ္မပါတာပဲ သင္ၾကားရတာထက္ အဓိပၸာယ္ ရွာမရဘဲ သင္ၾကားေနရတာက ပိုခါးသီးတယ္ဆိုတာကိုေပါ့ ။

(၃)

“သြားစမ္းကြာ ……

အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ ဆက္သြယ္မႈေတြ

အသက္မရွိ ၊ အသိဥာဏ္မရွိတဲ့ စက္ပစၥည္းေတြ

ခါးသီးေအာင္တင္းၾကပ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသေတြ

ခံစားမႈ မပါပဲ တာ၀န္တစ္ခုအရလုပ္ရတဲ့ Presentation ေတြ

အကုန္လႊင့္ပစ္လိုက္စမ္း ၊

စိတ္ေစရာ တစ္ေသြမတိမ္း တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္လို႔

တလြင့္လြင့္ေမ်ာ ပါလာတဲ့ လမ္းေဘးဂီတတစ္ခု

တစ္ရိပ္ရိပ္ လြင့္ျမဴးအသက္၀င္လာတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြ

ေမွ်ာ္လင့္မႈ ရမွတ္တစ္စံုတစ္ရာမပါဘဲ

Slides ေတြ Decoration ေတြမပါတဲ့

ႏွလံုးသားနဲ႔တင္ဆက္တဲ့ Presentation ေတြ

ဖန္တီးခ်င္စမ္းပါရဲ့ကြယ္

တင္းက်ပ္မႈ တာ၀န္ေတြမဲ့တဲ့

မိမိကိုယ္ကိုေလးစားႏိုင္တဲ့

ပတ္၀င္းက်င္တုန္႔ျပန္မႈကို ေက်ာခိုင္း

ႏွလံုးသား ရင္ခုန္သံတစ္ခုတည္းနဲ႔သာ စည္းခ်က္ညီေနတဲ့

ကိုယ္နာမည္ခံ လူသားတစ္ေယာက္

ခုမွာေတာ့

လြတ္လပ္ခ်င္ပါတဲ့ေၾကြးေၾကာ္ေနတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္

ခံစားမႈမဲ့ အရာေတြကို တာ၀န္တစ္ခုအရ

တန္ဖိုးထား ဖက္တြယ္ရွင္သန္ေနရ

အနာဂါတ္မွာလည္း လႊင့္ခ်ပစ္ခဲ့ ဖို႔မလြယ္ေသးဘူ း“

(၄)

စာေရးဆရာ သိပ္ျဖစ္ခ်င္တာလို႔ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ သူရဲ့ စိတ္ထြက္ေပါက္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ ။

သူ႔ပတ္၀န္းက်င္က သူ႔လို Engineers ေက်ာင္းသားေတြဟာလည္း သူစိတ္မ၀င္စားပါဘူးဆိုတဲ့ စာေတြကိုရည္ရြယ္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး တက္ၾကြမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သင္ယူေလ့လာေနၾကတာပဲ ။ ဒီလူေတြကို ျမင္တိုင္းသူ႔ကိုယ္သူ စမ္းစစ္ၾကည့္ရင္ စိတ္၀င္စားၾကည့္ခ်င္တဲ့ ေပၚလာေပမယ့္ ၀ါသနာပါၾကည့္လို႔ေတာ့ မရပါ။ ``သူတို႔ေတြ၀ါသနာပါတဲ့ ဘာသာရပ္မွာ ၾကိဳးစားခြင့္ရၾကတယ္ေနာ္´´ လို႕ အားက်မိရင္ ကိုယ္အေျခအေနကို ရင္နာမိျပန္တယ္ ။

စာလံုး၀မၾကိဳးစားပဲ ေပ်ာ္သလိုေနတဲ့ သူေတြကိုလည္း အားက်သလိုရွိေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္သူ ပစ္စလက္ခတ္ အဆင့္မွာ အရွက္ရခံဖို႔ေတာ့ သူေၾကာက္ရြံ႕ျပန္ေလသည္ ။ သူ႕အတြက္ေငြကုန္ေၾကးၾက ခံထားရတဲ့ မိဘေတြအတြက္ေရာ သူ႔သိကၡာ အတြက္ေရာ စာေတြကိုလံုး၀လွစ္လ်ဴ ရႈဖို႔လည္းမျဖစ္ေခ် ။

ဒါေပမယ့္လည္းေလ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း လံုး၀ရင္မခုန္တဲ့ ဘာသာရပ္သင္ၾကားမႈေတြမွာ ေအာင္ျမင္မႈကလည္း ပီတိကိုမေပးႏိုင္ ၊ တတ္ကၽြမ္းမႈ ကလည္း ယံုၾကည္မႈမေပးႏိုင္ခဲ့ေခ် ။ တစ္ခါတစ္ရံ သိပ္မခံစားႏိုင္ေတာ့ေအာင္ ေပါက္ကြဲရင္ စာရြက္ေတြအားလံုးလႊင့္ပစ္ ၊ ေခါင္းအုံးေအာက္မွာ မ်က္ႏွာ၀ွက္ရႈိက္ရင္း သူငိုတတ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း နံနက္ အိပ္ယာႏိုးရင္ ျပန္႔ၾကဲေနမွာျဖစ္တဲ့ စာရြက္ေတြ ျပန္ရွင္းဖို႔လည္းသူ အျမဲေတြးေနရတာ ။ စာေမးပြဲနီးလို႔ စာၾကည့္စရာ စာရြက္ေတြေပ်ာက္လို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါမလဲေနာ္ … ။

``ဘ၀မွာ ၀ါသနာတစ္ခုအတြက္

စြန္႔လႊတ္ရတဲ့ တန္ဖိုးေတြထက္

၀ါသနာမပါတဲ့ အရာေတြကို

တာ၀န္ ၊ ၀တၱရား ၊ နားလည္မႈ ၾကိဳးမွ်င္ေတြၾကားမွာ

ပိုက္ေထြးထားရတဲ့

အေျခအေနအတြက္ ေပးဆပ္ရတဲ့

တန္ဖိုးကပိုၾကီးပါတယ္´´ ။

(၂၄၊ ၁ ၊ ၀၈)

12 January 2008

ခ်စ္သူေရးခဲ့တဲ့ ညထဲမွ ျမစ္တစ္စင္း ကိုျပန္လည္ခံစားျခင္း

(Starry Night Over the Rhone by Vincent van Gogh)

သည္တစ္ခါေတာ့ ခံစားမႈတစ္ခု အျဖစ္ က်ေနာ္အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ဆရာမၾကည္ေအး ရဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ ။ သည္ကဗ်ာေလးကို ၾကိဳက္ရတဲ့ အေၾကာင္းဆိုရင္ေတာ့ ကာရန္လွတာေရာ ၊ ပထမဆံုး အၾကိမ္ ဖတ္တုန္းက ရင္ခုန္ခဲ့ရတဲ့ အေျခအေန ေၾကာင့္ေရာပါ ။

လူတိုင္းမွာ ၾကည့္ႏူးခဲ့ရေသာ အခ်ိန္မ်ားရွိခဲ့ေပလိမ့္မည္။

ညေနခ်မ္း ၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ၊ ခ်စ္သူ ။

ထိုအရာသံုးခု အခ်ိဳးညီစြာေပါင္းစပ္ေနေသာ ၊ ဆန္းၾကယ္စြာ ရင္ခုန္ရေသာ

ညတစ္ညကို က်ေနာ္ဘ၀မွာ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရဖူးသည္။

မႏွစ္က မႏၱေလး ျပန္တုန္းက ပထမဆံုး ညေနမွာပဲ က်ေနာ္ကို ဆရာ သင့္ေနာ္ရဲ့ ဥတၱရလြင္ျပင္ လိုက္ပို႔ေပးျပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ထိုင္ေစာင့္ေပးခဲ့ တဲ့ မိန္းကေလ: ၊ ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကာ ေအာင္စာအုပ္ေတြ ေရြးျပီးေနာက္ ေမွာင္လာေတာ့ သူ႕အေဆာင္ေရွ႕မွာ ထိုင္ျပီးစကားေၿပာၾကတဲ့ အခ်ိန္ ၊ လသာတဲ့ ည ၊ သူဆံႏြယ္ရွည္ေတြက ခပ္သင္းသင္းေမႊး ရနံ႕ (သည္ေနာက္မွ ဆံပင္ရွည္ေတြရဲ့ သင္းပ်ံ႕တဲ့ ရနံ႕ကိုေရာ ၊ Rဇာနည္ ရဲ့ ဂႏၱ၀င္ဆည္းဆာ ကိုေရာ က်ေနာ္ စျပီးခ်စ္တတ္ ခဲ့တာ) ၊ မႏၱေလးက်ံဳးမွ ျဖတ္တိုက္လိုက္တဲ့ ေလညွင္း ၊ အေဆာင္ေရွ႕က ခပ္မွိန္မွိန္ အလင္း ဓာတ္မီးတိုင္ ၊ ခ်စ္သူရည္းစား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထိုင္ျပီးေလာက္ျပီျဖစ္တဲ့ အေဆာင္ေရွ႕ ကခံုတန္းေလး ။ အဲသည္ေလာက္ ျပီးျပည့္စံု ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ သည္ကဗ်ာေလးကို ပထမဆံုး အၾကိမ္ဖတ္ခဲ့ရသည္ ။

ဒါေပမယ့္ အဲသည္တုန္းကေတာ့ ကဗ်ာထဲကလို သိမ့္သိမ့္ လႈပ္ခါေနတဲ့ ေရလႈိင္းေတြ မပါ ၊ ရင္ဖိုစရာ တတ္မက္မႈေတြမပါ ၊ ခ်စ္သက္ကတိေတြ လည္းမပါခဲ့့ ။

ဖြင့္ေျပာဖို႕ မလိုတဲ့အခ်စ္တစ္ခုကို ေက်နပ္တဲ့ ရင္ခုန္သံႏွစ္ခု (သိပ္ေတာ့မေသခ်ာပါ) ၊ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုကို သာယာတဲ့ တပ္မက္မႈတစ္ခု ။ အခ်ိန္ရဲ့ ကန္႕သတ္မႈ မွလြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ့ ႏွလံုးသား တစ္စံုသာ ရွိခဲ့ေပမည္။

ဟုတ္တယ္ အဲသည္ အခ်ိန္ေလးဟာ က်ေနာ့္ဘ၀ထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ မင္းေရးခဲ့တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ညေလးတစ္ညပဲ။


ျမစ္လယ္မွာ ခ်စ္လွယ္တုန္းက


ျမစ္ေရျပင္ ေလွလူးလို႕
ခ်စ္ဦးမယ္ႏွင့္ေမာင္
ပန္းခူးရေအာင္။

လမင္းကေလွာင္ ၊ ၾကယ္ေရာင္ကျပံဳး
ညဥ့္ဦးကဗ်ာတည္တဲ့
ငွက္ပလီ ခ်ံဳႏြယ္ရိပ္မွာ
တိတ္တိတ္ကြယ္ပုန္း။

ေလေအးကခုန္ျပန္
ၾကင္ဦးရင္မွာမွီလို႔
ဆိုေတးစီ ျမစ္တစ္ေၾကာမွာ
စိုးတဲ့အသံ။

လွပသည့္ ကာရန္ ၊ ပန္းမန္မွာနား
လ၀န္းတိမ္မွာကြယ္ေတာ့
ျမစ္လယ္မႈန္၀ါး။

လ၀န္းတိမ္မွာကြယ္
ျမစ္ယံလယ္ မႈန္တ၀ါးမွာ
ရွက္အားကၾကြယ္။

တတ္ေရးဆန္းၾကယ္
ကမ္းစြယ္ရိပ္အေကြ႕
ၾကက္သီးတလႈိင္လိႈင္ပ
မယ့္သက္ပိုင္ခ်ိဳ ႏွလံုးရယ္
ျပံဳးတေထ့ေထ့။

ကမ္းဆီကို ၀ိုက္ေကြ႕လို႔
တေရြ႕ေရြ႕ စိုက္လာ
ယက္ပန္းကဖြာ ။

ရြာဦးမွာ၊ သာေစတီျမတ္ျမင့္မား
ဗ်ာဒိတ္တလြင္လြင္မို႔
လည္ရွက္တင္ ပံုေတာ္သစ္ရေအာင္
ခ်စ္သက္ေသထား ။ ။

ၾကည္ေအး
(တာရာ ၊ အတြဲ ၁ ၊အမွတ္ ၅ ၊ ၁၉၄၇)



ၾကည့္စမ္း .. ဘယ္ေလာက္လွတဲ့ ကဗ်ာေလးလဲ။

ျပီးေတာ့ေရာ … ဘယ္ေလာက္ရင္ခုန္ဖို႕ေကာင္းသလဲ ကြယ္။

သည္ကဗ်ာေလးကို ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ ျပန္ဖတ္ဖတ္က အဲသည္အခ်ိန္တုန္းက ခံစားခဲ့ရေသာ ၊ ေနာက္ေနာင္ျပန္ မရဖို႕ ေသခ်ာေသာ ခံစားမႈရင္ခုန္သံတစ္ခုကို ခံစားေနရဆဲ။

အေျခအေန အရပ္ရပ္ ေၾကာင့္ …… ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ အျခားရင္ခုန္သံ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္………. ပဲျဖစ္ျဖစ္ …..

အဲသည္ ညခ်မ္းေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ေပမယ့္ ……….

အဲသည္ ရင္ခုန္မႈေလးကိုေတာ့ လြမ္းဆြတ္တသရင္း ျပန္လည္ရင္ခုန္ခံစားေနမိဆဲ ျဖစ္သည္။

ေျပာပါဦးကြယ္….

မင္းလည္း က်ေနာ္လိုပဲ မဟုတ္လား ……. ဟင္ ..... ? ။ ။

8 January 2008

ဒို႕ (၅) ေယာက္

Blog တစ္ခုနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ ။ Blog ေၾကာ္ျငာပဲဆိုပါေတာ့ ။ ၾကယ္တစ္စု Blog ေလးပါ။
Peeves ကိုအားက်လို႕ က်ေနာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း (၅) ေယာက္စုေထာင္ထားတဲ့ Blog ေလးပါ ။ တစ္ဦးတည္းပိုင္မဟုတ္ဘဲ တစ္ေယာက္ခ်င္း ေရာက္ရာေပါက္ရာေရးၾကတာေပါ့ ဆိုျပီး ေထာင္ထားၾကတာပါ ။

အဖြဲနဲ႕ က်ေတာ့ လူငယ္ဆန္ဆန္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးလည္း ေရးလို႔ရတာေပါ့ ။ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းလည္း ဘယ္ေနရာေရာက္ေနေန အဆက္အသြယ္ မျပတ္က်ေၾကးဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႕ပါ ။

Blog ဆိုတာ ကိုယ့္ခံစားခ်က္၊ ေနာက္စိတ္ကူးေတြ ... ေတြကိုရင္ဖြင့္ရာေနရာေလးပါ ။ ပုဂြိဳလ္ေရး ဆိုင္ရာတိုက္ခိုက္မႈ မ်ားကိုေတာ့ မၾကိဳဆို လက္မခံခ်င္ပါ။ ေ၀ဖန္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အျပဳသေဘာေလး ေ၀ဖန္ၾကရင္ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဖူးလား ..... ။
(ဆုေ၀လြင္ ၊ ယဥ္မူယာစိုး ၊ ျငိမ္းဆုလိႈင္ ၊ ေဇယ်ာေ၀လင္း ႏွင့္ ေအာင္ျဖိဳး )

က်ေနာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း (၅) ေယာက္လည္း ခင္မင္မႈေတြပြားေ၀ႏိုင္ၾကပါေစ ။ ႏွစ္သစ္မွာ ေကာင္းျခင္းကိုေရွးရႈ တာ မဂၤလာတစ္ပါးပါ ။

6 January 2008

အံု႕ပုန္းအခ်စ္ ဆိုတာ ........

ဆရာမ ေမျငိမ္းရဲ့ 'ခ်စ္သူသို႔ ႀကိဳဆိုျခင္း'ကိုဖတ္ၾကည့္ျပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ သိမ္ေမြ႕တဲ့ အခ်စ္ကို ခံစားရ ၊ ျပီးေတာ့ တစ္ဖက္သတ္ ဆန္တယ္လို႕ ဆိုႏိုင္တဲ့ ေသာက အခ်စ္ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္ ။ ဒါေတာင္မွ ဇာတ္လမ္းထဲက မိန္းကေလးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္ ။ တစ္ဖက္သတ္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ခါ တစ္ေယာက္ထဲ က်ိတ္ေပ်ာ္ရတတ္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ့ တစ္ေယာက္ထဲ တိတ္တိတ္ေလးငိုရ တဲ့ အခါေတြကမ်ား တတ္ပါတယ္ ။ တစ္ဖက္သတ္ဆိုတဲ့ စကားဟာ မိန္းကေလးေတြ အတြက္လို႕ သာမန္ေျပာႏိုင္ေပ မယ့္ ဖြင့္ဟေျပာခြင့္ရွိပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေယာက်္ားေလးေတြမွာလည္း တခါတရံမွာ အေျခအေန အရ တစ္ဖက္သတ္ျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းမ်ိဳးေတြ လည္းရွိတတ္ပါတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ခဲ့ရတာ တစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းၾကီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကိုက်ိတ္ခ်စ္ေန တုန္းကပါ ။ သည္ေကာင္ၾကီး က အေတာ္ရွက္တတ္တယ္ ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူ႕မိန္းကေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အေတာ္ခင္တယ္ ။ သူမွာ ကၽြန္ေတာ္ကို ျပန္မေျပာဖို႕ ပိတ္ရတာအေမာ ။ ကၽြန္ေတာ္ က ျပန္ေျပာမယ္ကြာလို႕ မ်ားစရင္ သူ႕မွာပ်ာယာခတ္ေနတာ ။ အဲသည္တုန္းကမ်ား သူဘာေၾကာင့္ သည္ေလာက္ရွက္ေၾကာက္ ေနရလဲလို႕ နားမလည္ႏိုင္ဘူး ။ ခုေတာ့ သည္ေကာင္ၾကီး ဇြဲဆုလို႕ေျပာရမလား မသိ ၊ သူ႕ေကာင္မေလးနဲ႔ ေဆးေက်ာင္း တတိယႏွစ္မွာ သမီးရည္းစားျဖစ္သြားၾကတယ္ ။ (ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း အားလံုးကြဲသြားၾကေပမယ့္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မခြဲဘဲ တစ္ျမိဳ႕ထဲ တစ္ေက်ာင္းထဲ မွာအတူတူတက္ရတာ။) ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုး သိခ်င္တာက သူဘယ္လိုမ်ား ေကာင္မေလးကို ခ်စ္ေၾကာင္းဖြင့္ေျပာ သလဲေပါ့ ၊ သူ႕ခဗ်ာမွာ ဘယ္ေလာက္က်ိတ္ၾကိဳက္ ရရွာတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အသိဆံုးပဲေလ ။


ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံ မွာေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိရပဲ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တိတ္တိတ္ေလးခ်စ္ေနရ တဲ့ေယာက်္ားေလးေတြလည္းရွိတတ္တယ္ ။ သူတို႕ဟာ ဖြင့္ေျပာဖို႕ အတြက္ေၾကာက္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ၊ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တိတ္တဆိတ္ပဲ (အရိပ္အေယာက္ေလာက္ေတာ့ သတိထားမိရင္သိမွာပါ) ခ်စ္ေနရတဲ့ သူေတြလည္းရွိပါတယ္ ။ သည္တစ္ခါေတာ့ အဲသည္လို အခ်စ္မ်ိဳး အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္မၾကာခင္ကမွ ခံစားျပီး ေရးထားခဲ့တာ အေတာ္ေလး Personal ဆန္ေနတယ္ ထင္ရလို႕ ျဖတ္ေတာက္ျပဳျပင္ျပီး တင္ေပး လိုက္ပါတယ္ ။


ျမက္ပင္ရိုင္းမ်ား

မွတ္မွတ္ရရ ………

က်ေနာ္ရင္ထဲမွာ မင္း ကို ခ်စ္မိေနျပီလို႔ ေသခ်ာခဲ့တဲ့ေန႔ရဲ့ ညမွာ

ေတာပန္းေတြ ေ၀ေနေအာင္ပန္ထားတဲ့ မင္း ကို

ျမက္ရိုင္းပင္စိမ္း ရွည္ေတြၾကားထဲက

က်ေနာ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ့ တယ္လို႔

အိပ္မက္မက္တယ္ ။

+++++++++

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္မင္းကိုေတြ႕တာ ရိုးရိုးေလးပါ ၊ သည္ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႔ဖူးတဲ့ သူေတြလည္းအမ်ားၾကီး ။ တစ္ခါတစ္ခါ မထင္မွတ္ရမယ့္ တိုက္ဆိုင္မႈေလးေတြ ဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ခံစားမႈကိုေျပာင္း ပစ္ၾကတယ္ ။ မင္းကို က်ေနာ္ ေတြ႕ဖူးတာလည္းၾကာျပီ ၊ ျမင္ဖူးတာလည္းၾကာျပီ ။ ေမးထူးေခၚေျပာ အဆင့္ေလာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အသိအမွတ္ ျပဳမိၾကတာလည္း ၾကာလွျပီပဲ ကြယ္ ။ ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ့မာနၾကီးျပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ အေရးမစိုက္ခ်င္တဲ့ ဟန္ေတြေၾကာင့္ သိပ္မရင္းႏွီးခဲ့ေပမယ့္ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ေတာ့ ရွိခဲတယ္။

တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့ မင္းနဲ႕ပတ္သက္တဲ့သီးသန္႕ တစ္ဖက္သတ္ ခံစားခ်က္ေတြကို ဘာေၾကာင့္လည္းလို႕ အေျဖရွာမိတုိင္း ရင္ခုန္သံေတြပဲ သိပ္ဆူညံလာရတာ ကလြဲလို႕ အေျဖမရတတ္ဖူး ။

ဒါဟာ အခ်စ္ဆိုတာ ေသခ်ာတာေပါ့ ေနာ္။

+++++++++

တစ္ခု ေသခ်ာတာကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာက က်ေနာ့္အတြက္ ေႏြးေထြးစြာ မၾကိဳဆိုႏိုင္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈတစ္ခု ဆိုတာပါပဲ ။ တစ္ကယ္ပါ က်ေနာ္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို တမ္းတမ္းတတ ခ်စ္ေနရမွာကို ေၾကာက္တယ္ ။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားရျခင္းဆိုတာ ျပိဳင္ပြဲတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရင္ ပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္သူဟာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ခ်င္တယ္ ။

တကယ္ပါကြယ္ …. ။

က်ေနာ္ ရႈံးမွာကို သိပ္ေၾကာက္တယ္ေလ ။ သည္အတြက္ ယွဥ္ျပိဳင္ရတဲ့ ျပိဳင္ဖက္ေတြအလယ္ ၊ လူေတြအလယ္မွာ ရံႈးမွာထက္ မျပိဳင္ဘဲ တိတ္တိတ္ေလး အရံႈးခံ ရတာကို ပိုျပီးသေဘာက်တယ္ ။ ဟုတ္မွာပါေလ …..

ဒါဟာ အခ်စ္မဟုတ္ဖူးလို႔ ေ၀ဖန္တဲ့သူေတြလည္းရွိမယ္ ၊ ဒါအတၱၾကီးတာပဲ လို႔ စြပ္စြဲေကာင္းစြပ္စြဲ လိမ့္မယ္ ။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိမွာကို က်ေနာ္သိပ္ေၾကာက္မိတာ အမွန္ပဲ။

+++++++++

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ဟာ တစ္ေယာက္ေယာက္အတြက္ သီးသန္႕ခံစားခ်က္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွလြယ္လြယ္ လက္မခံတတ္ခဲ့ဖူး ။ ဒါေပမယ့္ ခုတေလာ မင္းအေၾကာင္း ေတြးေနမိတာ ၊ မင္းအေၾကာင္းေျပာၾကရင္ နားစြန္႕ေန တတ္တာေတြဟာ က်ေနာ္လက္မခံခ်င္ ေပမယ့္ ျပန္ေတာ္လွန္လို႕ မရႏိုင္ေအာင္ အားၾကီးေနျပီ ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒါေတြအားလံုးဟာ ဖန္တီးယူေနတာေတြ မဟုတ္ဘူး ။

ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ကိစၥလည္း ၊ ဘယ္ေလာက္ ဂုဏ္ယူဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေျခအေနလည္း ………….

က်ေနာ္သိတာေပါ့ ။

စိတ္အားငယ္ရတဲ့ အခါ ၊ စိတ္လြတ္လက္လြတ္သိပ္ေပ်ာ္ ရတဲ့အခါ မွာ မွ်ေ၀ခံစားေပးဖို႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊

အနည္းဆံုး စာအုပ္တစ္အုပ္ ၊ ရုပ္ရွင္တစ္ကားကို အတူတူခံစား ဖို႔ အတြက္ပဲ ဆိုဆို ခ်စ္သူဆိုတာ လိုတာေပါ့ ။

ဒါေတြေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ခါ ရင္ခုန္သံေတြ သိပ္က်ယ္ေလာင္ တုန္ဟီးလာလို႔ ဂမူးရွဴးတိုးနဲ႕ သတၱိေတြ သိပ္ေကာင္းလာရင္ မင္းကိုက်ေနာ္တစ္ခု ဖြင့္ေမးၾကည့္ မိမယ္္ ။

“ မင္း စာအုပ္ေတြဘာေတြဖတ္လားဟင္? ”

“ ရုပ္ရွင္ေတြ ဘာေတြေရာ ၾကိဳက္လား? ”

မင္းရယ္မိတယ္ ထင္တယ္ ။ ေနာက္ မင္းရဲ့ ယံုၾကည္ျပံဳးေလးနဲ႕ ေခါင္းခါျပမွာ ေပါ့ေနာ္…… ။

မင္းကို ၾကည့္ေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြ အျပံဳးေလ်ာ့သြားတာ ကိုေတာ့ မင္းသိလိုက္မယ္ မထင္ဘူး ။

+++++++++

အဓိပၸါယ္မဲ့ စြာ

မိုးတိမ္ေတြကို

ေငးမိရင္ေတာင္ မွ

က်ေနာ့္ ေကာင္းကင္ဟာ

မင္းျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တယ္...

တိမ္ေတြက ေတာ့ က်ေနာ္ေပါ့

မင္းရဲ့ အနီးမွာ ရစ္၀ဲရင္းနဲ႕

ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိုးအျဖစ္ရြာက်ရတာ……

ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ သဘာ၀တစ္ခုလို႕

လူသားတိုင္းလက္ခံ ၾကတာပဲ…..

+++++++++

ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာဟာ တစ္ခါလႊမ္းမိုး ခံရျပီးရင္ ထြက္ေျပးေရွာင္တိမ္းဖို႔ မလြယ္ဖူးေနာ္ကြယ္ ။ စာသင္ခန္းတစ္ခန္းထဲက မင္းကိုေခ်ာင္းၾကည့္ရတာ ၊ Canteen ထဲမွာ တစ္ခုခု စားေနတဲ့မင္းကို ခိုးၾကည့္ေနရတာ ဟာ မင္းကို အာရံုထဲက ဆြဲထုတ္ပစ္ဖို႔ မလြယ္လို႔ေပါ့ ။ ခပ္ျပံဳးျပံဳး မင္းရဲ့မ်က္ႏွာ ထားကို စိတ္ထဲမွာစြဲေန တာဟာလည္း ဒါေၾကာင့္ပဲေပါ့ ။

မင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပာရတိုင္း မင္းရဲ့ မ်က္၀န္းေတြကို ခိုးခိုးၾကည့္ တတ္တာလည္း အခ်စ္ေၾကာင့္ဘဲ ေပါ့ ကြယ္ ။ ျပီးေတာ့ မလံုမလဲ ျပံဳးတတ္ျပီး ေပ်ာ္ေနတဲ့ က်ေနာ္ကိုေရာ မင္း သတိထားမိလား ဟင္ ။ မင္းမသိဖူး ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ဟန္က ပဲေကာင္းေနတာလား ၊ က်ေနာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ဟာ မင္းအတြက္ သတိမျပဳမိေလာက္ ေအာင္သိမ္ဖ်င္းေနလို႕လားဟင္ ။ သည္လိုက်ေတာ့လည္း က်ေနာ္၀မ္းနည္း ရျပန္တယ္……ကြယ္ ။

တစ္ခါတစ္ခါမွ အေၾကာင္းမဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ရျပန္တာလည္း မင္းေၾကာင့္ပဲကြယ္ ။ အထူးသျဖင့္ အိပ္မက္ထဲမွာေပါ့ ။ အဲသည္မွာက်ေတာ့ မင္းဟာ အျပင္မွာေလာက္ၾကီး ခပ္တည္တည္မေန ဖူး ၊ ဟုတ္တယ္ မင္းျပံဳးေနတယ္ ( အျပင္မွာ ျမင္ေနက် ဟန္လုပ္ထားတဲ့ အျပံဳးမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ဘူး) ၊ “ဘာေတြ ဖတ္ေနတာလည္းဟင္ ၊ တို႕ကိုေရာမျပခ်င္ဘူးလား၊ တို႕လည္း စာေတြသိပ္ဖတ္တာ”တဲ့ ၊ မင္းဖတ္ခ်င္ရင္ ကိုယ္ဖတ္ေနဆဲ မျပီးေသးတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ျဖစ္ ငွားဖတ္ဖို႕ အသင့္ျဖစ္ေနတယ္ကြယ္ ( က်ေနာ့္ စာအုပ္ေတြကို သိပ္တိုတတ္တာ မင္း… သိလား) ၊ မင္းထပ္ျပီး ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေလ ဆိုျပီးစိတ္ထဲက မင္းဖတ္ဖို႕ စာအုပ္စာရင္းေတြကို အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ခ်ေရးေပးလို႔ ၊ “ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး” ရဲ့ “ရင္နင့္ေအာင္ေမႊး” ကိုဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ေစ ခ်င္တယ္ ၊ က်ေနာ္မင္းကို “ေမာ့္” လို မိန္းမမ်ိဳးသိပ္ျဖစ္ေစ ခ်င္တာပဲ ။ မင္းရယ္တယ္ေလ …… “ဟားဟား…… ရွင့္စာအုပ္ကို ငွားဖတ္တာနဲ႕ က်မကို ရွင္ဆရာလုပ္ႏိုင္မယ္ ထင္လား……၊ ေယာက်္ားေတြရဲ့ ဆရာလုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ကို က်မအမုန္းဆံုးပဲ” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ စာအုပ္ကို ခ်ျပီးမင္းလွည့္ထြက္သြားတယ္ ၊ ေနာက္ မင္းက်ေနာ္ကို ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလး သမင္လည္ျပန္လွည့္ ၾကည့္တယ္ ။ ဘာသေဘာ လည္းကြယ္ ………. ၊

အိပ္မက္ဆိုတာေကာင္းခန္းမွာ ပ်က္တတ္တယ္ဆိုတာတကယ္ ပဲ ၊ အဲသည္မွာပဲ က်ေနာ္လန္႕ႏိုးသြားတယ္ ။

မင္းက်ေနာ့္ကို အထင္ေသးသြားတာလား ၊ စိတ္ပ်က္သြားတာလား ……. ။

က်ေနာ့္ ကို ပ်က္ရယ္ျပဳတာကို သိပ္မုန္းတယ္ ၊ မင္းအေပၚေစတနာပိုမႈ (က်ေနာ့္အခ်စ္) ၊ က်ေနာ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ရယ္ေသြးတတ္တာကိုေရာ သိပ္ခံျပင္းတယ္ ။

သည္လို အေစာ္ကားခံရမွာကို ဘယ္လိုမွခံႏိုင္ရည္ မရွိဘူး ။

အို……….. မင္းကို ခ်စ္တယ္လို႕ မ်ား ဖြင့္ေျပာမိရင္ မင္းအနည္းဆံုးေတာ့ ဟားမွာပါ… ။ မင္း ….. အျခားေကာင္ေလးေတြ ကို ျငင္းလိုက္သလိုေပါ့ (မင္း အျခားေကာင္ေလးေတြကို ဘယ္လိုျငင္းလည္းေတာ့ က်ေနာ္မသိဘူး ၊ မင္း အခ်စ္ကိစၥ ေတြ အေၾကာင္းကိုလည္း မစံုစမ္းရဲ လို႕ မစံုစမ္းခဲ့ဘူး။ ) ဒါထက္က်ေနာ္ ကံဆိုးရင္ေတာ့ “က်မမွာ ခ်စ္သူရွိျပီးသားရွင့္” လို႔ မင္းျပံဳးျပံဳးေလးေျပာလိမ့္ မယ္ ။ အရံႈးသမားကိုယ့္ ကို နည္းနည္းေလးမွွ အေရးစိုက္ အားနာဟန္မရွိတဲ့ အျပံဳးမ်ိဳးနဲ႕ေလ ။

သည္လို အေျခအေနတစ္ခုကို က်ေနာ္ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ မွ ရင္မဆိုင္ႏိုင္ဘူး ကြယ္ …..။

တကယ္ပါ ….

မင္းသည္လို ျငင္းသည့္တိုင္ က်ေနာ္မင္းကိုေမ့ ႏိုင္၊ မုန္းႏိုင္မွာမွ မဟုတ္ဘဲ။

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လက္တည့္စမ္း ရည္းစားစကားေျပာျပီး အဆင္မေခ်ာရင္ အသစ္တစ္ေယာက္ရွာတယ္ ဆို႔တဲ့ ေယာက်္ားမ်ိဳးထဲမွာ က်ေနာ္မပါဘူးေနာ္ ။

+++++++++

တစ္ခါတစ္ခါ ပင္ပန္းလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မႈိတ္သြားတတ္တဲ့ မင္းမ်က္လံုးေတြရဲ့ ျမင္လႊာ အာရံုမွာ ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ့ ပံုရိပ္ေတြမ်ားရွိေနမွာလား ဟင္ …….

ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခါတစ္ခါ က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ အျပံဳးနဲ႕ (က်ေနာ္ကို ဘယ္တုန္းကမွ ျပံဳးမျပခဲ့ဖူးတဲ့ အျပံဳးမ်ိဳးေပါ့) မင္းေျပာေနတတ္တဲ့ ဖုန္းရဲ့အျခား တစ္ဖက္မွာ မင္းျမတ္ႏိုး အားကိုးရတဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္မ်ား ရွိေနလား ဟင္….

ဟင့္အင္းကြာ…………… ဒါေတြလည္းက်ေနာ္မသိခ်င္ဘူး ။

က်ေနာ္မင္းကို တိတ္တိတ္ေလးပဲ ခ်စ္ေနရရင္ေတာ္ပါျပီကြယ္ ။

က်ေနာ့္ အခ်စ္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမပါ ၊

ရမၼက္ မပါ ။

ေပးဆပ္ျခင္း ၊ ရယူျခင္းဆိုတဲ့ သာမန္အခ်စ္ရဲ့ သတ္မွတ္မႈေတြ မပါ။

ဒီအခ်က္ေတြ ကင္းလြတ္ေနေပမယ့္ ……

ဒါခံစားခ်က္ေတြဟာ အခ်စ္ဆိုတာေသခ်ာပါတယ္ ကြယ္ ။

ေရွ႕ဆက္တိုးဖို႔ မၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ …….

က်ေနာ့္ အခ်စ္ဟာ ၾကံဳ႕၀င္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမွာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး ။

က်ေနာ္ခ်စ္ရသူကို က်ေနာ့္ (မင္းနားမလည္ႏိုင္တဲ့) အခ်စ္ေတြနဲ႕ပဲ တတ္ႏိုင္သမွ် ခ်စ္ခ်င္ေနတာေလ ။

+++++++++

အိပ္မက္ေတြကိုခ်စ္တတ္တဲ့ က်ေနာ္ အိပ္မက္တစ္ခုကို ျပန္သတိရမိတယ္ ။

အိပ္မက္ထဲမွာ….

ေတာပန္းေတြ ေ၀ေနေအာင္ပန္ထားတဲ့ မင္း ကို

ျမက္ရိုင္းပင္စိမ္း ရွည္ေတြၾကားထဲက

က်ေနာ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ့ တာ

အိပ္မက္ထဲမွာ မပါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ေသခ်ာတယ္္……

က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ အရမ္းကို ငိုခ်ပစ္ခ်င္ေနမိတယ္ ကြယ္ …….

+++++++++

ဟိုမွာေလ …..

ျမက္ခင္းျပင္ရဲ့ အျပင္မွာ….

သူေလွ်ာက္သြားေနေလရဲ့

မာန္တင္း ၊ ဟန္၀င္းတဲ့ အျပံဳးမ်ိဳးနဲ႕

သည္မွာေတာ့…..

ျမက္ပင္ေတြၾကားထဲမွာ…..

က်ေနာ္တိတ္တိတ္ေလး ငိုေနတယ္

မာနေတြ ၊ အတၱေတြကို ပိုက္ေထြးရင္း…

တစ္ခုေတာ့ သိခ်င္ေနမိတယ္ …

မင္းနဲ႔ က်ေနာ့္ ၾကားက

ျမက္ရိုင္းပင္စိမ္း ရွည္ေတြကို

ဘယ္သူစိုက္ခ့ဲတာလည္း လို႔ပါ ?…………. ။

(၂၄ ရက္ ၊ ဒီဇင္ဘာ)

3 January 2008

ႏွစ္သစ္


ခုႏွစ္ သကၠရာဇ္ တစ္ခုကုန္ဆံုးသြားျပီ ။
အရင္တုန္းကေတာ့ သိပ္ျပီး သတိမမူ မိလို႕ ခပ္ေပါ့ေပါ့သေဘာထားခဲ့ ၊
ခုေတာ့ လ်င္ျမန္စြာ ေက်ာ္လြန္သြားတဲ့ ႏွစ္ေတြကို ျပန္ေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ တေမ့တေမာၾကီး ၊
ေအာင္ျမင္မႈ ေတြထက္ ဆံုးရႈံးမႈေတြ မ်ားေပမယ့္ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိခဲ့သည္။
ဪ ကေလးဘ၀ေပကို......
လူငယ္ဘ၀ကို ကူးေျပာင္းစ မၾကာေသးတဲ့ ခုႏွစ္ သကၠရာဇ္ေတြ
ေပါက္ကြဲခဲ့ ၊ ဆံုးရႈံးခဲ့ ၊ တိတ္တိတ္ ငိုေၾကြးခဲ့ ရတာေတြ ....
တည္ျငိမ္မႈကို ေရွးရႈဖို႕ အခ်ိန္တန္ျပီ ။

ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ အေဟာင္းေတြကို ေက်ာခိုင္း ....
လူသားဆန္တဲ့ တည္ျငိမ္မႈ ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေတြကို ေမွ်ာ္မွန္း ....
တာ၀န္ယူႏိုင္စိတ္ ၊ မိမိကိုယ္ မိမိ ေလးစားႏိုင္ေအာင္ .....
မိမိေအာင္ျမင္မႈ ၊ ဆံုးရႈံးမႈ ေတြကိုလည္း ဂုဏ္ယူႏိုင္ ၊ သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္ေအာင္ .....
မိမိ စိတ္ ေၾကးမံုျပင္ ကို သန္႕ရွင္း ။

သည္ႏွစ္သစ္ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ အေပ်ာ္နဲ႕ ၾကိဳခဲ့တယ္ ။
မိမိ ကိုယ္ကို သားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ ေအာင္ၾကိဳး စားမယ္လို႔ မိဘေတြကို ကတိျပဳရင္း ႏွစ္သစ္ကို ၾကိဳခဲ့တာ ။


ႏွစ္သစ္မွာ ကမာၻသူ ကမၻာသား အားလံုးေဘးကင္းၾကပါေစ ။
ေမာဟ ၊ အတၱ ၊ ေလာဘ အေမွာင္ေတြ ဖံုးလႊမ္းျခင္းလည္း ကင္းေ၀းပါေစ ။
စစ္ေဘး ၊ စစ္ဒါဏ္ အေပါင္းမွလည္း ေ၀းပါေစ။

ႏွစ္သစ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္ ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလင္းတန္းေတြနဲ႕ ၾကိဳၾကစို႕ကြယ္ ..... ။

သည္မွာေလ ...
ႏွစ္သစ္ ၂၀၀၈ ။ ။